Welkom op mijn eenvoudige website!

 

Op deze site kun je alle info vinden dat ik heb geschreven, gesproken, gelezen, gevonden, en geleerd heb. Ik zocht al een lange tijd naar een plek als dit, omdat ik mijn bevindingen wil delen met andere geïnteresseerden. Ik ben een gedreven persoon binnen de opleiding ecologisch pedagogiek op het HVU. Ik ben nog niet klaar, maar dat zal ik uiteindelijk nooit zijn. De opleiding zal ik wel afronden, maar de lessen houden nooit op. Een mens is immers nooit uitgeleerd zolang je de kennis, en ervaringen omzet in handelingen. Ik ben recentelijk begonnen met het uitbreiden van een plek als deze zodat mensen mij kunnen zien, en over mij kunnen lezen. Wie ben ik, wat beweegt mij om transparant mijn leven een digitale plek te geven? Vroeger hadden we Hyves ( voor de oude generatie ) dat had hetzelfde model als een website van jezelf zoals dit. Een plek waar mensen zich konden verdiepen, herkennen in mijn ontwikkelingen.

 

Succes alvast met mijn eerste stukken!

 

 

Op het moment dat ik in mijn jeugd het leven ontdek, stuit mijn herinnering steeds op een weggeveegde vlek. Waar velen al met die reis begonnen waren, kon ik alleen maar thuis in besloten kring naar mijn autoriteit staren.

Ik droomde om ook ooit mijn pad op te gaan, maar door mijn vele kettingen kon ik nauwelijks rechtop staan. Mentaal krachtig was ik zeker dus de spanning zat erop,  geloofde er in,  hoopte dat het brak en ervoor zorgde dat alles stopt!

En dat deed het zeker, wat kan een strakke opvoeding verstikkend zijn. Voor het eerst in mijn leven groeide mijn persoonlijke ontwikkeling en was ik niet meer klein. Mijn herinneringen is alles wat ik nog steeds onderhoudt,  maar helaas geen enkele familielid meer over en ja, da’s best koud.

Wat neem ik mee uit de oude tijd voor het heden? Het was een behoorlijke tijd geleden, verdriet, pijn, geweld en psychische verleden. Soms vraag ik me wel eens af, zijn mijn ouders al overleden ?

Ik weet in ieder geval wat ik niet meegenomen heb , en in positieve zin een veranderd beeld toepas in mijn eigen gezin. Je kent het wel, we doen het later anders. Nou dat was vanuit mijn opbouw dus een ding.

Het elastiek effect zorgde ervoor dat ik naar alle kanten toe schoot, stuiterde als een stuiterbal. Maar het mooie was wel , ik zorg nu er zelf voor dat ik niet val. Niet verstrengt door anderen, maar mijn eigen weg ken, los staan en kijken wie ik eigenlijk ben.

Ik weet wat ik wil, en wat ik kan. Mijn referentiekader gebruiken , op talentenjacht gaan,  in mijn reis het ontdekken van mijn eigen bestaan. Door discipline op te doen in het leger, en in de veiligheidszorg te werken wist ik eindelijk waar mijn grenzen waren en mijn persoonlijke perken.

Kon ik door mijn sociale netwerk binnen mijn eigen ontplooiing van geluk spreken en rolde ik in het mooiste beroep dat ik mij bedenken kon. Ook al was ik daar nog een groentje of wederom de kleinste , was al blij dat ik in die vijver zwom! Door veel kennis, vaardigheden en attitude tot mij te absorberen kon ik een beroep doen op het leren leren.

Uit veerkrachtigheid heb ik jaren met kinderen in praktische toepassingen gespeeld, een leeromgeving gecreëerd waarin vertrouwen, plezier en vooruitgang wordt geboekt. Het is toch mooi een student die ook zelf naar eigen kunnen zoekt?

Gegroeid in mijn passie voor het onderwijs naar docentschap. Ruimte met forcerende krachten benut, gegroeid vanuit gewortelde bitterheid tot pedagogische wetenschappen en liefde is het gelukt.

Mijn naam is Ben , 40 plus getrouwd en wel. Gevochten voor mijn eigenheid , nu gerust onder de studie dat ik nu nog mag.  Weet ik het zeker, ik ga het weer in de korte toekomst anders doen, maar niet vanuit uitgeveegde vlekken, maar met de stip op de horizon met een brede glimlach.